Ünlülerin ölmeden önceki son sözleri

Gogol: “Bir merdiven çabuk bir merdiven getirin”
Goethe: “Biraz daha ışık”
Fatin Rüştü Zorlu: “Allah memleketi korusun, milletezeval vermesin, haydi allahaısmarladık”
Muhammed İkbal: “Haşa ben ölümden korkmuyorum. Çünkü ben Müslümanım. Her Müslümana yakışan da ölümü tebessümle karşılamaktır. Hakikaten ölüm ebediyet alemine açılan ilk perdedir”
Kant: “İşte bu iyi
Karl Marks: “Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir”
Lord Byron: “Her şey bitti, artık çok geç”
Namık Kemal: “Biraz dinleneyim”
Oscar Wild: “Ya duvar kağıdı gidiyor, ya da ben”
Kafka: Max Brod’dan bütün eserlerini yok etmesini isteyerek, “Ortada yazar olduğuma dair hiçbir kanıt kalmasın”
Winston Churchill: Her şeyden öyle sıkıldım ki...
Voltaire: “Ne? Daha şimdiden alevler ha?”
George Orwell: “Ellisine gelen herkes hak ettiğini bulacaktır”
Chopin: “Beni kesip, içimi açmalarını sağlayacağına yemin et. Böylece canlı canlı gömülmekten kurtulurum”
Damon Runyon: “Eserlerimi bir bronz muhafazada tutun ve yılda bir kez bana hatırlatması için birini görevlendirin”
George Bernard Shaw: “Bu da benim için yeni bir deneyim olacak”
Eugene Delacroix: “Mezarıma ne resim ne heykel ne de fotoğraf, hiçbir şey koymayınız”
Victor Hugo: “Siyah bir ışık görüyorum”
Peyami Safa: “İşte bu fena”
Cemal Nadir: “Ah iyi olsam, terliklerimi giysem, şuodada dolaşsam, şu köşeye geçsem, resimlerimi yapsam”
Anton Çehov: “Çok zamandır şampanya içmemiştim”
Alpaslan Türkeş: “Oğlum, sıcak oldu. Şu kaloriferleri kapatın. Camları açın. Daralıyorum”